Cherry Duyns

Cherry is de regisseur waar ik veruit de meeste documentaires mee heb gemonteerd, 27 in totaal. Hij was in de 70-er jaren voor mij de meest toonaangevende regisseur op documentairegebied door o.a. zijn roemruchte VPRO-reeks Lotgevallen. Nadat ik voor die omroep een paar films voor de rubriek Diogenes had gemonteerd kreeg ik in 1985 plotseling de kans om met Cherry te monteren. Het betrof een film over Harry Mulisch en de inspiratiebronnen van zijn werk met de titel: 'Gran, sporen van een droom'. Cherry reisde met Mulisch naar Berlijn, Neurenberg, Athene, Egypte en Jeruzalem. Mulisch ziet grote overeenkomsten tussen deze steden, het project 'Germania' van Albert Speer, de architect van Hitlers Derde Rijk en Gran, de stad uit Mulisch' dromen en het centrale thema van zijn gedichtenbundel 'Egyptisch'.

Het was een geweldige ervaring om voor het eerst een oerdegelijke lange documentaire te snijden met een regisseur die niets aan het toeval overliet. Daarop volgde het drieluik 'Levensberichten' met indrukwekkende verhalen uit de oncologie-afdeling van het VU Ziekenhuis. We zouden samen nog veel documentaires maken waarbij we steeds het maximale uit het filmmateriaal probeerden te halen. Ofschoon hij in moeizame momenten vaak de uitdrukking "KTKR" bezigde(komt tijd komt raad), kon hij soms ook in wanhoop vervallen en was dan geneigd om “al het materiaal maar weg te flikkeren”. Na het inspreken van de nodige moed en verzekeren dat het allemaal wel goed zou komen wisten we altijd weer een goed eindresultaat te behalen. Op andere momenten konden we in hysterische slappe lachbuien vervallen. Tijdens een montage met componist Mauricio Kagel die een fietspomp met trompet bespeelde viel Cherry zelfs gierend van het lachen uit zijn stoel.

Naast het maken van documentaires was hij acteur(Herenleed) en schrijver. Ik kreeg regelmatig nieuwe uitgaven van zijn boeken, steeds met opdracht: